Friday, November 30, 2007

QUE VUELVAN LOS TIEMPOS PERDIDOS !

Los días pasan y la rutina me encierra,
me desgasta,
aunque todo este "sufrimiento" es consecuencia de mi decisión
quisiera que mis días de asueto no fueran tan sacrificados.
¿Porque no pueden volver aquellos tiempos en los que sólo nos importaba como pasar el tiempo juntos?
Te echo de menos, eso se me nota.
Veo con ilusión, un "puente", unos días que me han dado que veré convertidos en desilusión , deberes y más deberes...
Cómo me gustaría aparcar los estudios y volver a aquel lugar, el inicio de nuestros viajes placenteros?
Recuerda donde estábamos hace unos tres años, en estas fechas ?

Lo quiero.

3 comments:

linus said...

Pichoncita, jo també la trobo a faltar en el context d'una situació vital més lliure, més indolent i més personal. Ara, ens trobem atrapats per les nostres, legítimes, expectatives. Malgrat, ara no ho pugui veure, la feina d'avui també produirà bons fruits demà.

Otilie said...

per això ho fem, el que passa és q som joves i hem de viure una mica la vida, que el que passarà demà no ho controlem nosaltres.

linus said...

Respecte a controlar la vida, en part sí, construim avui el que potser serem demà - si no féssim res, ni aquest " potser " tampoc.

I respecte viure la vida, a dia d'avui estrem atrapats per un error de càlcul. Haurem de passar aquests mesos com poguem i l'any vinent ja ho planejarem millor.

Confiança i una mica de sacrifici, carinyo, per un futur - esperem - que millor.