Thursday, July 31, 2008

MI PRIMER CONCIERTO



Mi primera incursión en la escena obscura, de la mano de mi príncipe oscuro por aquel entonces ( convertido en mi marido oscuro), tuvo lugar en la sala KGB un 22 de Abril inolvidable con Invisible Limits.

MEINE LIEBE ZU IHNEN ( mi amor por ti)

Com donar-te les gràcies
per el tresor més preciat que m'has entregat
tu ets el motiu de la meva alegria i la meva felicitat.
Aprofito per dir-te que estic encara més joiosa
quan em dones suport amb tot allò que fa referència
a la meva manera de sentir
i m'ensenyes cada dia, que és l'amor.


"Quiero hacer -te un regalo de amor,
que te traiga muy cerca de mí:
que haga un pensar-en -ti de mi día,
y un único sueño de mi noche "


Rainer Maria Rilke

CON TODOS MIS RESPETOS, AL SEÑOR HERZOG



Aunque hoy la pesadez de mi cuerpo no me ha permitido continuar, ...
Volveré

CUERPO ESTRAÑO

Ya hace unos días, había conseguido no dormirme mientras yo y mi pareja visionamos pelis sentados en las sillas de su habitación ( el sofá, por ahora, aun tiene efectos narcòticos). Pero hace dos pelis que me he vuelto a dormir. Eso no significa que no me gusten las pelis que compartimos. Al contario, siempre he sido peliculera en el buen y el mal sentido. Me las tomo muy en serio y muy a pecho ( me suelen afectar de un modo u otro). Evidentemente tengo gustos definidos, pero normalmente abro la mente hacia cualquier obra de arte que mi pareja me presente ( esto se explica porque es mi tesoro quien guarda una buena retaíla de pelis que vamos viendo) . Cuando esa de obra de arte se vuelve demasiado ghore, estraña o toca de forma grotesca algún tema, desde mi punto de vista delicado, suelo esperar y después dimitir.
En estas dos últimas ocasiones, ha ocurrido todo lo contrario ( aunque he de decir que me interesa más "Corazón de cristal" de Werner Herzog). Creo que ha sido por el ritmo de las pelis, no lo sé.
Me siento relajada, me relajan. Quizás haya atribuido esa función narcótica y relajante en las pelis, desde las jornadas agotadoras en mi último trabajo. Eso algo fisiológico, creo.

DÉSENCHANTÉE

Con el tiempo aprendes a ser más dura y a pasar por alto ciertas actitudes de personas que ocupan, hoy, muy poco lugar en tu vida. Me he dado cuenta que conforme me hago mayor, cada vez estoy más distante de compartir gustos y afinidades con ciertas personas que han formado parte de mi círculo de amistades.
Lo malo, es darse cuenta, con los meses que no tienes nada en común con alguna amistad que hasta hace poco valoraba.
Quizás me equivoqué al establecer contacto vía msn cuando he visto que esta persona estaba conectada.
En parte, no tiene la menor importancia. Pues, aunque ha sido un amigo desde que llevábamos pañales, no he descubierto hasta hace poco que tenía la cabeza un poco amueblada ( es buena persona, aunque haciendo justicia recuerdo actitudes infantiles y mente vacía, en más de una ocasión).
Noto que se ha perdido la naturalidad en la comunicación. Generalmente, a mi me cuesta comunicarme verbalmente. Por tanto,...

No sé ultimamente,en el aspecto de las amistades estoy aprendiendo a discernir lo que me gusta de lo que no me gusta. Quizás eso tenga que ver con que me hago mayor y no quiero amistades superficiales. Un día puedo escuchar el argumento de una peli o una serie entera, dos no cera que lo pueda resistir. No sé, quizás antes lo dejaba pasar todo. Ahora , en este ámbito, no lo pienso permitir. Debo ser más selectiva.

P.D.: Alguien se ha preguntado porque no visito las compañeras de curso ? . Quizás porque yo estuve yendo durante tres o cuatro semanas consecutivas. Ahora, lo dejo en sus manos...

Conclusión: No soporto que las personas a las que yo tengo más o menos aprecio, me hagan el vacío cuando no "paso por el aro"

Tuesday, July 29, 2008

DESCOLOCADA - BALANCE DE MI VIDA- QUIÉN SOY AHORA ?

Placebo - Where is My mind
Found at skreemr.com



PONGASE ESTA CANCIÓN MIENTRAS LEA ESTO:

No estoy en uno de mis mejores momentos. No me siento demasiado realizada. No intento auto compadecerme. Simplemente es que creo que mi situación es precaria y yo soy la principal culpable. No encuentro trabajo y eso ya me esta empezando a afectar.
No me entiendo. La mayoría de las veces.
Intento ser más independiente respecto mi familia, pero todavía no lo he conseguido del todo. Todavía hay intentos por parte de mi progenitora para manejar mi existencia. Hoy mismo ha entrado en mi habitación para ver lo que hacía y me ha encontrado publicando en este blog. Mi reacción natural quizás ha sido desmesurada en desconfianza pero he temido que pudiera tirarme en cara algo de lo que sus ojos hubieran alcanzado. Las madres no entienden de eso. Se piensan que tienes la cabeza llena de tonterías. No entienden que reflexiones sobre según qué cosas. Por eso es mejor no enseñar según que, para que piensen que haces lo correcto según sus esquemas.

Tengo la impresión de que cuando era más jovencita preservaba mejor mi intimidad. Ahora me encuentro un poco rara conmigo misma. Quizás sea porque estoy cambiando yo también mis esquemas respecto a las vivencias hasta el momento o; quizás solo sea porque me estoy haciendo mayor.

LE FALTA A USTED, UN MIMÒFONO ?

Siente usted que este mundo moderno en el que vivimos le condena a una vida frenètica y vacía, carente de vertadero intercambio humano, de ternura y de cariño sincero ?
Siente usted que su moral se desmorona ante esta falta de amor, de estima y de apoyo de una mano amiga ?
Le vence el desànimo ante tanta artificiosidad ?
Se siente a menudo como perdido y solo, sin más fuerzas para recorrer el camino ?

Miguel Brieva "Dinero"

QÜÈSTIÒ DE PRINCIPIS - DIA DE LA SINCERITAT o L'ACTE DE PASSAR L'ESCOMBRA

Segurament , la paraula principis no és la primera vegada que apareix en aquest blog. No perquè jo em consideri model de res o de ningú, sinó perquè va bé recordar-se'n a mesura que passa el temps.
De fa unes setmanes ençà que em ronden les idees i els sentiments, justament quan passo l'escombra per casa. És estrany, abans em passava quan estava a la banyera i fins a cert punt, ho trobava normal. Doncs és un moment de relax i aclariment d'alguns aspectes que conformen la meva vida. Un de molt important: l'amor que sento per la meva parella. Aquest punt s'ha tornat quelcom indispensable i organitza els altres aspectes de la meva vida. Com he arribat fins aquest punt ? Doncs segurament amb moltes ganes de conèixer i estimar a la persona que tinc al costat, essent valenta per superar qualsevol risc i tenint més confiança de la que ell i jo mateixa ens podem imaginar.

Cada dia estic més segura del que sento, però la por a fer-me gran i caure en la inèrcia del dia a dia, juntament amb les ganes d'estimar la persona que tinc al costat, fan que dubti sobre alguns aspectes que potser , per mi, encara no estan prou nets. Potser per això ho penso mentre escombro les meves inseguretats i dubtes sobre el que ens hem dit.

No vull vendre cap imatge de mi. Probablement no m'estic fent cap favor, afirmant que sóc una persona poruga, amb moltes inseguretats o monòtona, .... Només sóc sincera amb mi mateixa i mostrar-me com sóc, incloent-hi les meves febleses.

"Ella había amado y se había encontrado a sí misma. La mayoría en cambio, aman para así perder-se"


Herman Hesse

DE MASCARADA A DRAMATIS PERSONAE


"Dramatis personae" és el sobrenom que rep la nova secció que s'inaugura en aquest blog, fent referència a la multiplicitat de caràcters que apareixen en una obra.
D'aquesta manera deixem constància i record de les obres de teatre que ens van arribant...




DIUMENGE 27 DE JULIOL DEL 2008





Aquesta gran companyia de teatre ens posen al descobert, amb gran dosis de creativitat i fidelitat, la biografia de Dalí: els seus pensaments excèntrics, la seva ideologia, els trets de la seva personalitat i de la seva obra, la relació amb els artistes contemporanis i els mitjans de comunicació,... En definitiva, una gran obra per descobrir un artista. Mereixen un reconeixement especial, els actors i actrius que fan més creïble el personatge de Dalí. Un especial homentage per Montse Puig ( que interpreta les trapelleries de Dalí quan era nen i la figatoveria de "Mirò"). Menció especial a Ramón Fonseré que interpreta a les mil maravelles al gran Daaalí.
" Uno es lo que ama, no
lo que le aman"


El ladrón de orquídeas

Thursday, July 24, 2008

OVER THE RAINBOW


No recordo la ultima vegada que vaig veure un arc de Sant Martí !
Era molt petita. Ni tan sols vivia on visc ara.
Recordo que els contemplava mentre jugava, a través de la finestra,
suplicant a la meva mare que em deixés sortir després de ploure.
Abans tot era més fàcil.

WAKE UP ALONE


Només amb bona voluntat i consciència serè capaç
d'esborrar el record d'una nit amarga...
No vull tornar a dormir sola.

CRECER, ES APRENDER A DESPEDIRSE

Tu alma se encontrará sola entre las cosas,
Entre oscuros pensamientos de fúnebres losas...
De todo el gentío, nadie en verdad
Invadirá tu hora de intimidad.

Edgar Allan Poe

EXCESOS DEL CAPITALISMO

"El hombre ha generado una masa tal de riqueza y excedentes que su principal preocupación ha pasado de ser la producción de bienes al consumo mismo de esa producción que, en la actualidad, sobrepasa con creces a la necesidad que la fomentó y, que ya muy remotamente la justifica"

"Dinero" de Miguel Brieva

DE PERSONA ESPECIAL, MOLT ESPECIAL




L'expoliació d'allò digne



Surt
El contacte amb allò real
Has crescut molt en poc temps

Poc?

No hi ha mida raonable per mesurar-ho
Però la certesa...

Això sí!

Alça els ulls i nota el batec calm
L'esperança rau segura gràcies al Sepulcre

Pots mirar enrere,
però faràs millor:

mirant endavant.

Linus
My wise Love

Wednesday, July 23, 2008

YOU KNOW THAT I TRY TO BE BETTER EVERY DAY, BUT...

Tratar igual con indiferencia a los que me tratan mal.
No quiero ser mala, no quiero entrar en el juego.
No seré mejor que ellos si les hablo con el mismo tono.
Cada día intento no devolverles la misma moneda a mis enemigos.
No soporto que me chillen, ni me insulten ni me traten de forma despectiva
así que intentaré no hacerlo yo también.
Sólo así me diferencio de los animales.

NO DEMASIADOS CAMBIOS ....

" La educación que estamos viviendo en muchos países de la cultura occidental dista mucho de lo que en mi opinión debería ser, un proceso de autodescubrimiento, autoconociemiento y autogestión. La educación que yo veo, y la que he sufrido en mis propias carnes, es más un proceso de atoanulación, autoaburrimiento y autohomogeneización, tanto a nivel de contenidos como de formas de pensar.
No interesa el estudiante que más inventa, sino el que más conoce sobre lo ya inventado. No triunfa el estudiante que más aprende, sino el que más recuerda. No interesa el que más pregunta, sino el que responde. Siempre hechos conocidos, nunca intuiciones por descubrir. "

Risto Mejide "Pensamiento negativo"

Tuesday, July 22, 2008

HOY, MARTES, ... TE QUIERO

No existe libertad que no conozca,
ni humillación o miedo
a los que no me haya doblegado.
Por eso sé de amor,
por eso no medito el cuerpo que te doy,
por eso cuido tanto las cosas que te digo

"Completamente viernes"
Luis García Montero

Thursday, July 17, 2008

IN THE MEANTIME


Todas las historias empiezan así...

alguien conoce a alguien, charlando

Pasa el tiempo...
De repente ya nos conocemos

Todas las historias empiezan así

Guión: Linus - my wise love

Spacehog - In the Meantime


Found at skreemr.com



..and in the end we shall achieve in time
the thing they call divine
when all the stars will smile for me,
then all is well and well was all for all
and forever after,

maybe in the meantime wait and see
We love the all the all of you
Our lands are green and sky is blue
When all in all we're just like you
We love the all of you
...and when I cry for me I cry for you

with tears of holy joy
for all the days you've still to come,
and did I ever say I'd never play
or fly toward the sun
maybe in the meantime something's gone


Well that sounds fine so I'll see ya sunshine
Give my love to the future of the humankind
OK, OK, that's not OK
and while it's on my mind there's
a girl to fit the crime
of a future lovers dream that
we've still to find
But In the Meantime

DONDE ESTA LA INSPIRACIÓN ?

Aunque soy sincera y pongo el corazón en todo lo que hago, me creo que no destaco en nada en concreto y eso no me hace muy especial que digamos. Lo que daría yo por dibujar bien, por transmitir a los demás con lo que escribo, por saber tocar algún instrumento o con bailar con ángel. Lo cierto es que no soy demasiado buena en lo anterior. Eso provoca que me sienta un poco estraña, un poco inútil. No sé, me gustaría también transmitir de alguna manera que hacer cosas, me gustaría estar orgullosa de mis proyectos, de todo lo que hago.

Me gustaría saber explicarte o susurrar te un cuento espacial a tu oído.

ACCESO RESTRINGIDO

Una vez más se organizan actividades en nuestra ciudad que limitan las posibilidades de acceso a los que nos hemos de desplazar para gozar de actividades de ocio decentes ( todos sabemos que en los pueblos, estas ofertas son muy,muy escasas) .
Pues los organizadores del ciclo de cine de Montjuic, han decidido pasar las pelis al aire fresco durante la semana (lunes, miercoles y viernes), excluyendo los fines de semana y, excluyendo, dicho sea de paso, a las personas no residentes en Barcelona.

Wednesday, July 16, 2008

SENTIR


Esta tarde sentí como si te arrancaran de mí
y me ha dolido.
Ahora solo deseo que nunca
te vayas.

Tuesday, July 15, 2008

Wednesday, July 09, 2008

SOMETIMES

Daddy said that I'm a good boy
Caus I always did his will
But I can't remember, was it me - how did I feel
I call'em family, but in the heart of hearts I know
There's something wrong with me, what can I do?
Mother said that I'm a good girl
I was always dressed to kill
But I can't remember, was it me - how did I feel
Now this is long ago
But Today I'm really sure
I don't wanna crawl no more
No I don't want to
I want to be all alone
(to be all alone)
(leave me all alone)
(I'm so lonely)
Sometimes I don't know what I prefer to be
That's all that I can see
So I burnt down the house of hate
The key to close the door
What a nice September
I found out it's not too late
It happened yesterday
But today I'm really sure
I don't wanna crawl no more
No I don't want to

by And One

NADA BIEN

Qué pena estar así !!
Qué pena que tu madre no confíe en tus palabras.
Qué pena enfadar-se
Qué pena no entender-se.

Una empieza a estar harta de ciertas actitudes. A mi no me compensan los buenos modos y las caricias que pueden venir después, si por una tontería he de tener semejante disgusto. No me sienta nada bien que me chillen y desconfien de mis palabras y mis actos. No me gusta que me prejuzguen sin contrastar la información. Esto no es la primera vez que ocurre. Yo deberia ser lo suficientemente madura para estar por encima y objetivar, pero duele. Ahora bien, con su edad, ya deberia ser bastante consciente de lo que se dice y con quien se habla.


Thursday, July 03, 2008

POEMA CAPITALISTA

Envié ahora
treinat viajes al Caribe
o más a esta dirección
y reciba en su casa
por correo
una tapa de yogur

Enciclopedia Universal Clismón
Bienvenido al Mundo

THE MAN WITH A MOVIE CAMARA

Wednesday, July 02, 2008

THE ICE STORM, TONIGHT

No puc articular paraula, després de tot el que vist i sentit
només em resta plorar sola dins la meva habitació .

I CAN'T READ

26 - I Can't Read.mp3
Found at skreemr.com


I can't read and I can't write down
I don't know a book from countdown
I don't care which shadow gets me
All I've got is someone's face
Money goes to money heaven
Bodies go to body hell
I just cough, catch the chase
Switch the channel watch the police car
CHORUS
I can't read shit anymore
I just sit back and ignore
I just can't get it right, can't get it right
I can't read shit I can't read shit
When you see a famous smile
No matter where you run your mile
To be right in that photograph
Andy where's my fifteen minutes
CHORUS
In the alternate version, the last two verses are interchanged, and the lyrics for the new second verse become (thanks Gilly): Can I see a family smile
I can I reach tomorrow
Can I walk a missing mile
Can I feel, Can I please?

by David Bowie

POST A COMMENT

"Lo más terrible del universo no es su hostilidad, sino su indiferencia"

Stanley Kubrick

SOME ABOUT FEELINGS

Marvin Gaye - Distant Lover
Found at skreemr.com

Para ser grande, sé entero: nada
tuyo exageres o excluyas.
Sé todo en cada cosa. Pon cuanto eres
en lo mínimo que hagas.

Así la luna entera en cada lago

brilla porque alta vive.


Fernando Pessoa

FREE KULTUR

La música me hace sentir, empatizar, imaginar, crear ... no se vivir sin música.

Esta tarde tuve una sorpresa muy desagradable. Youtube me envió un correo electrónico extraño. El motivo: hacer explícita una reclamación por los derechos de audio de un vídeo que hace tiempo que realizé con todo mi corazón para conservar el recuerdo del viaje y darle las gracias a mi pareja por los momentos vividos y por lo especial que me siento con él.
Pero hoy me he puesto tan nerviosa que he pensado en borrarlo. Y luego pensé: y por qué ?. A ver porque? es que la policía no tiene nada mejor que hacer que venirme a buscar para detenerme por utilizar un bonito tema de un grupo que a penas conoce nadie para hacer un vídeo con sentimiento ?
Es que yo no puedo hacer uso de la música para ser creativa, para construir un recuerdo ?. Deberían estar agradecidos. Yo no tengo la culpa de que nadie compre sus discos. Quizás los artistas deberían empezar por ser más creativos y formar su propio sello discográfico. Pues nosotros no debemos pagar tanto dinero para los intermediarios. Me siento muy enojada, triste e impotente. Hoy en día todo el mundo utiliza la música preferida para hacer sus creaciones. La música es un bien cultural gratuito.
Yo no he herido a nadie, todo lo contrario.
Si les ha gustado, contratarme para realizar sus videoclips, quizás ganaríamos todos con ello.

Tuesday, July 01, 2008

QÜESTIÓN DE TIEMPO

Ver, oír i callar.

Saber esperar, cada uno obtiene lo que busca.
Cuando no se puede razonar con las personas que jamás han tenido buenas intenciones, con las personas que no conocen la humildad y los buenos modales, lo mejor es callar y dejar al tiempo que obre, para bien o para mal. Eso nunca se sabe.
Duele que estas personas lleven mi sangre. Aun así yo no les deseo ningún mal, sino que consigan canviar su actitud hacia nosotros. Aunque ya pienso que es imposible a estas alturas, la esperanza es lo ultimo que se debe perder.

Estoy angustiada y decepcionada; pues algunos seres suelen sorprenderme, últimamente, pero para mal. No sé como puede acaba todo esto. A veces creo que no llegare a verlo.


LES LIMITACIONS DELS HUMANS

" (...) Com més abundants són les paraules de l'home,
més abunden les paraules vanes. Quin profit,
doncs, en treu de parlar ?
Al capdavall, qui sap què convé
a l'home durant la vida, durant els dies comptats
de la seva vida fugissera, que ell travessa com una ombra ?
Perquè qui serà capaç d'explicar-li allò que passarà
després d'ell sota el sol ? "

Cohèlet 5,17 - 7, 7

P.D. : Muchas veces siento vergüenza, otras pena. La mayoría de las veces este tema me hace perder los nervios, me angustia.